Yazar: Otur! Derdim anlatayım arkadaş,
Yine belasını bulmuş bu gönül.
Her gün içerime akar kanlı yaş,
Hicran kapısını çalmış bu gönül.
Derman kılanım yok feryadım duyup,
Ömür ziyan olmuş yıllarım kayıp,
Konuşsam ar olur; sussam da ayıp,
Dostum ara yerde kalmış bu gönül.
Kerem’i olmuşum aşk denen narın,
Adı benden bile gizli o yârin,
O yar solmaz gülü virane barın,
Daha açılmadan solmuş bu gönül.
Ne söylesem kâni değil sözüme,
Hasret külüngünü çalmış yüzüme,
Gece gündüz uyku gelmez gözüme,
Gayrı bana bile elmiş bu gönül.
Gel eyledik aşkın tuzaklarına,
Yolcu oldum derdin duraklarına,
Garbi yeli değdi yapraklarına,
Anladım nazara gelmiş bu gönül.
Garipoğlu’m firarisi umudun,
Öldüğünde yakan olmaz ağıtın,
Nemli gözler ummanında bulutun,
Sanma muradını almış bu gönül.